viernes, 8 de diciembre de 2006
umiko
umik'o [1995] persono havanta amrilaton kun alia persono, ofte kun la intenco nupti au vivi pare: "Antaŭe mi daŭre revis iĝi ŝia umiko" JC (Ekst [1997], p. 101). umik'in'o tia personino. ge'umik'o'j tia geparo: "Hannu kaj Silja, geumikoj" JC (Ĉap [1995], p. 1). RIM oni uzas por tiu ĉi koncepto ankaŭ la derivaĵon kor'amik'o; ĝi tamen ne taŭgas, i.a. ĉar 1) persono povas havi plurajn korajn amikojn (aŭ kor-amikojn), sed kutime nur unu umikon; 2) ne nepre umiko estas samtempe amiko (temas pri du tute alispecaj tipoj de rilato).
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
3 comentarios:
Chi vespere mi estis releganta la infanan rason, kaj mi notis, ke en la kvara kanto oni legas:
kanonoj, bomboj kaj fushiloj baras
la malumikon, kiu akuparas.
Chu subkonscie vi inventis la vorton "umiko" retroderive al la Auld-a "mal-umiko"? Fakte, via signifo tute taugus... Bv. sciigi al mi.
Kial nur unu umik(in)o? Chu ankau umikecoj estu nur "monogamiaj"?
La vorton inspiris al mi la titolo de rakonto de Bertram Potts: "La tago de la umsektoj".
Publicar un comentario